خصوصیات و استانداردهای لباس کار صنعتی 

در این مقاله به خصوصیات و استانداردهای لباس کار صنعتی می پردازیم: لباس کار صنعتی به عنوان یكی از وسایل استحفاظی فردی مطرح می باشد و کلیه کارکنان باید با لباس کار مناسب در محل کار خود حاضر شوند. لباس كار کارکنان دارای خصوصیاتی بوده و مطابق مقررات خاصی در اختیار کارکنان قرار می گیرند. معمولاً لباس کار به عنوان یک پوشش سراسری تنه ، دست و پاها را در مقابل شرایط محیطی حفاظت می کند.

_لباس کار باید اندازه و متناسب با بدن استفاده کننده باشد. کارکنانی که با ماشین کار می کنند و یا در جوار ماشین آلات مشغول کار هستند باید از لباس کاری استفاده کنند که هیچ قسمت آن باز یا پاره نباشد. آویزان کردن زنجیر ، ساعت، کلید و نظایر آن ها روی لباس کار اکیداً ممنوع است.

_در محل کار که احتمال خطر انفجار و یا حریق باشد استفاده از یقه نورگیری آفتاب گردان و زه و دسته عینك که از انواع سلونوئید ساخته شده اند همچنین همراه داشتن سایر مواد قابل اشتعال برای کارکنان مربوطه اکیداً ممنوع است.

_در صورتیكه انجام کاری ایجاب نماید که کارکنان آستین لباس کار خود را مستمراً بالا بزنند بایستی از لباس کار آستین کوتاه استفاده کنند.

_کارکنانی که در محیط های آلوده به گرد و غبار، مواد قابل اشتعال و انفجار و یا مسموم کننده به كار اشتغال دارند، نباید لباس های جیبدار و یا لبه دار دوبل شلوار را در بر داشته باشند، چون ممكن است گرد و غبار و مواد مزبور در چین و لبه لباس باقی بمانند.

_لباس ایمنی مخصوص کارکنانی که با مواد خورنده و یا مضر کار میکنند باید آب و گاز در آن نفوذ ننموده و جنس آن مناسب با نوع ماده و یا موادی که با آنها کار میکنند باشد.

_لباس کارکنانی که با مواد اسیدی و رادیواکتیو کار میکنند باید بصورت یكپارچه و بدون منفذ همراه با کلاه مخصوص، کفش و دستكش از جنس خاص و غیر قابل نفوذ باشد.

_لباس کار نباید گشاد باشد مخصوصا قسمتهای سر آستین آن و نباید به میزانی تنگ باشد که اعضای بدن هنگام کار با اشكال مواجه شوند. آستین ها را نباید به طرف بالا برگرداند و یا لوله کرد.

تذکر ۱: کارکنانی که لباسشان بمواد نفتی یا شیمیایی خطرناک آغشته شود باید فوراً لباس خود را شسته و یا تعویض نموده و آن قسمت از بدن را نیز که در تماس بوده با شویندههای مناسب بشویند. هیچ یك از کارکنان حق ندارند با لباس آغشته به مواد نفتی و یا مواد شیمیایی به آتش، شعله و دیگر منابع حرارتی نزدیك شوند و یا کبریت و فندک و غیره روشن نمایند.

تذکر ۲: در صورت پارگی، خراب شدن و یا آلودگی بمواد نفتی یا شیمیایی خطرناک لباس کار باید برای تمیز شدن آن اقدام نمایید و در صورت نیاز به تعویض به سرپرست مربوط ارائه شود.

تذکر ۳: البسه آغشته به روغن و یا گریس باید فوراً از تن خارج شود چون ممكن است ایجاد ناراحتی پوست نماید.

جنس پارچه با توجه به شرایط کار و لزوم ظاهر لباس از نظر مقاومت در مقابل چروکیدگی و عدم تولید الكتریسیته ساکن از مخلوط حدود ۷۱ % پنبه و ۳۱ % پلی استر و با وزن gr/m2 320 تا gr/m2 420 و با توجه به شرایط اقلیمی و فصول مختلف در نظر گرفته شود.

در شرایطی که احتمال سوختن لباس کار در اثر ریختن پلیسه و یا تحت تأثیر حرارت زیاد وجود دارد مانند لباس کار جوشكاری، جنس لباس کار بایستی ۱۱ % پنبه باشد.

به منظور استحكام بیشتر از پارچه با بافت کج راه با تراکم بالا  ۲ تار و یك پود و نخ چهل دولا از نوع رینگ  استفاده شود.

به منظور دوام بیشتر رنگ و پیشگیری از رنگ دادن پارچه بعد از شستشو و همچنین جلوگیری از آب رفتن پارچه از رنگ های راکتیو در رنگرزی پارچه استفاده شده باشد.

 با انتخاب پارچه مرغوب و اعلاء ، بكار بردن دوخت محكم و نیز چرخكاری دوبله درزها ، لباس کار بادوام تولید گردد.

با استفاده از الگوی مناسب ، باید لباس کار شكیل و خوش دوخت بوده و در اندازه های استاندارد تهیه شود.

لباس کار باید به نحوی باشد که مشخص کند فردی که آن لباس را پوشیده در کدام گروه شغلی یا واحد فعالیت مینماید . علامت یاد شده میتواند آرم ، کد و یا حتی رنگ لباس باشد . برای در نظر گرفتن علائم مشخصه موارد ذیل قابل بررسی میباشد.

رنگ زمینه آرم یا رنگ لباس برای مشخص کردن واحدهای مختلف باید مشخص باشد.

جنس آرم با استفاده از چاپ سیلك اسكرین مرغوب و ثابت با رنگهای قید شده روی پارچه تهیه شود. محل نصب آرم روی سینه یا بازوی سمت چپ می باشد.

برای اطلاعات بیشتر با آیین نامه لباس کار صنعتی می توانید مقاله ای با نام آیین نامه وسايل حفاظت انفرادي در محیط کار( لباس كار و پيش بند ) مطالعه بفرمایید.